مرا یارای جدایی (نی)(ه)ست!
از سر شب فکر اون تیکه های گنده ی کیک شکلاتی توی یخچال ولت نمی کنه! تیکه های بزرگ کیک خیس شکلاتی *__* اول با این بهونه که چیزی به شام نمونده و قبل از شام وقت کیک خوردن نیست! بعد به این بهونه که الان یه عالمه شام خوردی, جایی برای کیک نیست! همینطور اون فکر خوره مانند و اون هوس خوره مانند رو هی هلش میدی عقب تر و عقب تر! لپ تاپ رو روشن می کنی و از وسط اووون همه فیلم و سریال ندیده, میزنی و بالاخره پاتریک ملروز رو پلی می کنی! بعد یک ساعت میشینی به تماشای بندیکت کامبربیچ که چطور هرر بار در برابر کنار گذاشتن هرویین ناموفق عمل می کنه! و تو هی به خودت میگی نه من ولی می تونم! من نمیرم سراغ اون تیکه های بزرگ کیک شکلاتی!! امشب که نرفتم! تا فردا!
پ.ن: حساب کنید به شکلات و کاکائو جوری حساسیت داشته باشید که فردای کوفت کردن نیم قاشق حتی, با صورتی به سان صورت یه آبله مرغون گرفته از خواب بیدار بشوید -__- پس هر بار شما انتخابی دارید بین شکلات و کاکائو و یا صورتی آبله مرغون طوری تا مدتی طولانی :/