ویش می لاک

احساس می کنم برای سردرگمی هام یه جواب پیدا کردم! احساس می کنم بالاخره تونستم اون بخش از وجودم رو که می خواست توی مدت کوتاه چندین چیز رو با هم پیش ببره رو راضی کنم که صبورتر باشه تا بشه معقولانه و اولویت بندی شده اما توی بازه ی طولانی تر به امیال و آرزوهام برسم :) 

این مدت  استرس یک عالمه هدف و خستگی فقط باعث شد یک ماه و نیم پیش, رو به جز خوابیدن و ول گشتن عملا هیچ کار دیگه ای انجام ندم! اینکه یه مدت آدم به خودش اصرار کنه با دو تا دست چنننند تا هندونه بزنه زیر بغلش فقط نتیجه اش میشه اینکه یهو ممکنه تسمه پاره کنی و یه مدتتتتت همه چی بخوابه و بره روی هوا!! که گرچه هیچ کاری نمی کنی ولی استرس همین ول کردن و ادامه ندادن, نه تنها باعث نمیشه که احساس کنی داری خستگی در می کنی , بلکه باعث میشه این یک ماه و نیم که عملا همه چیز روی هوا بود و تو حتی بیشتر خوابیدی از همیشه خسسسسته تر و داغون تر و کلافه تر باشی :/ 

خلاصه بریم که تک تک بزنیم تو کار رسیدن به اهداف آینده :)