من توی بولت ژورنالی که از اسفند 98 به بعد دستم گرفتم، سه قسمت رو وارد کردم. یکی Habit Tracker و دیگری یک To Do List برای هر روز و یک قسمت شرح حال.
در Habit Tracker که یک جدول هست، شما در قسمت عمودی لیست کارهایی رو که دوست دارید، یا هر روز انجامشون بدید یا حداقل یک تناوب قابل قبولی تکرار این فعالیت ها در یک ماهه ی شما داشته باشند رو وارد می کنید و قسمت افقی هم که 30 یا 31 خونه، به تعداد روزهای ماه هست. و هر بار انجام یک فعالیت به معنی پر کردن یک خونه ی دیگه در ردیف مربوط به اون فعالیت هست، به این ترتیب در پایان ماه با یه نگاه اجمالی می تونید ببینید چقدر پیوستگی و استمرار داشتید و یا چند بار در ماه اون فعالیت رو انجام دادید.
این قسمت که سه تا 4 صفحه رو به خودش اختصاص می داد، افتتاحیه ی هر ماه من بود.
بعد از هبیت ترکر، به هر روز از ماه دو صفحه اختصاص میدادم.
اولی To Do List: یا همون چک لیست روزانه. که من اومدم این چک لیست رو به دو بخش تقسیم کردم. بخشی شامل (Must To Do) یا فعالیت هایی که لازمه اشون هر روز انجام شدن بود و مهم بود در پایان ماه ردیف مربوط به این فعالیت ها در قسمت هبیت ترکر هر روز علامت خورده باشه(حالا گاهی یک روز یا دو روز اگر نمی شد ایرادی نداشت) ولی باید بگم با همین روند من تونستم به مدت 6 ماه پیوسته هر روز چند صفحه کتاب فارسی و چند صفحه هم یک کتاب به زبان انگلیسی رو بخونم. فلش کارت های لغت و یا اپلیکیشن لغت و تمرین زبان آلمانی هم همینطور. همین. 5 تا تسک. از خودم بیشتر انتظار نداشتم و ندارم. من همین ها رو تا ته سال هر روز پیش ببرم و همین ها هم عادت بشن، برای من دستاورد بزرگی محسوب میشه. قسمت بعدی از چک لیست (َAlso I Want To Do) نام داره. مربوط به فعالیت هایی میشه که جزیی از یک فعالیت بزرگ هستن که الان به بخش های خرد و کوچیک تبدیل شدن و براشون یک چشم انداز طولانی مدت هم در نظر گرفته شده، مثلا 6 ماهه و یا حتی یکساله تا کم کم و نه حتی هررر روز، بلکه چند روزی یک بار ذره ذره انجام بشن، تا اون فعالیت اصلی بالاخره یک روزی تیک اتمام بخوره. و اصلا هم عجله و اجباری نیست برای ذره ها رو بزرگتر کردن. بلکه هدف در انجام ذره ای اگر شده حتی کمتر، عیبی نداره، فقط انجام دادن و قطع نکردن چرخه، هست. گاهی وقت ها فکر کردن به محال بودن تمام شدن چیزی اینقدر ذهنمون رو درگیر می کنه، که ناخودآگاهمون رو نگران می کنیم و باعث میشیم وارد عمل بشه و یه جوری یه پالسی بفرسته و یه دلیلی برای ما بتراشه و بذاره جلومون تا ما خودمون رو قانع کنیم که میشه فلان کار رو کنارگذاشت، و اون کار هیچ وقت تموم نمیشه و یا ما از پسش برنمیایم و هزار تا چیز دیگه! چرا؟! چون ناخوداگاه ما کارش اینه که تا وقتی چیزی باعث اضطراب و استرس در ما شد به یک نحوی اون رو از سر راه برداره تا دوباره آرامش برگرده حتی شده موقتی و یا حتی شده آرامش کاذب. خلاصه توی این قسمت فعالیت هایی وارد میشن که قراره تیکه ای باشن از یک کل تا روزی به اتمام اون کل بشه رسید.
قسمت بعد هم "امروز چه خبر بود" هست. که بسته به هر روز می تونه شامل یک شرح حال کوتاه و یا موردی و یا گاهی مفصل و شاهنامه ای باشه.
