گوش کردن آدمها رو هم یاد بگیریم

اینو شنیدین که میگن آدم ها می تونن وسط شلوغ ترین جمع ها و گروه های چند نفره هم احساس تنهایی کنن؟! خب این دقیقا من هستم! بعد از سال ها دوری از همه ی دوست های نزدیک, بعد از حتی عادت کردن به تنهایی سبنما رفتن, کافه رفتن و خرید رفتن و پیاده روی کردن و باشگاه و استخر رفتن بدون حس کردن ذره ای تنهایی! الان توی جمع آدم ها که قرار می گیرم, توی یه کافه روبروی دوستی وقتی میشینم, هزار برابر گاهی بیشتر احساس تنهایی شده بکنم! 

من می تونم روزهاااا تنها باشم ولی ته دلم ذره ای غصه نشینه! ولی یه روز برم با دوستی بیرون و دو ساعت بشینیم رو به روی هم و با هم راه بریم و من هر بار داستان هایی که شروع می کنم تا تعریف کنم, نصفه بمونن و توی دو ساعت بشماری ده تا حرف هم به زور بزنم چون هر بار متوجه بشم طرف مقابل فقط دوست داره حرف بزنه و هررر چیزی رو از سیرررر تا پیازش تعریف کنه, بدون اینکه بخواد متقابلا خودش هم دقایقی گوش بشه و بشنوه .... 

من دلم بیرون رفتن هام با پگاه رو می خواد! زودتر سر پگاه رو خلوت کن لدفن خدا! من از اینهمه حرف نزدن و هیچی برای کسی تعریف نکردن خفه شدم *___*