آیا شما هم این مشکل را دارید؟
یکی از معایب ارتباط مجازی این می تونه باشه که بعد از زدن هر حرفی توانایی این رو نداری که چهره ی شخص صحبت کننده رو ببینی و خب همین می تونه سوتفاهم های بسیاری در راه برقراری ارتباط ایجاد کنه. به عنوان کسی که شخص طرف مقابل از دستش ناراحت شده، تو مجبوری گاها و یا مدام خودت و رفتار و منظورت رو توضیح بدی، چون طریقه ی ارتباط برقرار کردن نوشتاری بوده و یا تو جنبه ای رو واضح نگفته بودی و یا فکر کردی که خب اصلا لازم نبوده چیزی رو اضافه تر توضیح بدی، چون خب منظورت مشخص بوده و خلاصه هزار تا خب و ولی و اما و اگر دیگه. و یا ممکنه تو در سمت مقابل باشی و از رفتار شخصی ناراحت بشی و یا اصلا نتونی درک کنی چرا یک نفر به شیوه ای داره که اینقدر نامفهوم و توهین آمیزه و بهت برمی خوره، یا فکر می کنی طرف از تو دلخوره که اینجوره رفتار کرده و خب نمی خواد بگه و خلاصه باز سدی بر سر راه این برقراری ارتباط.
وقتی موارد زیر رو می خونید، مطمئنا همگی وقتی در سمتی از ارتباط قرار دارید که باهاتون این رفتارها بشه، ناراحت خواهید شد.
مثلا به شخصی پیام میدی ولی جوابی تا چند روز بعد دریافت نمی کنی( به ویژه در واتساپ که می تونی ببینی پیامت هر دو تیک رو دریافت کرده). یا مثلا پیام ها سین میشن ولی جوابی داده نمیشه. یا وقتی منتظر شخصی هستی به صورت یه خبر و مطلع کردن تو از چیزی و مثلا زبانی بهت گفته تا چند روز دیگه این کار رو می کنه، ولی طرف خبری ازش نمیشه برای مدت طولانی. یا خیلی وقت ها توی رودربایستی باهات کلی موافقت میشه و بهت وعده و وعید داده میشه که فلان روز و فلان ساعت، ولی چون ارتباط مجاریه، طرف میره و دیگه ازش خبری نمیشه :دی (من خودم شاهد این مورد بسیار هستم). یا وقتی پستی یا عکسی و یا ویدئویی برای کسی می فرستید، طرف فقط نگاه می کنه و جوابی نمیده. یا پیام های پر حرارت و احوال پرسی های مکرر ما با خشکی و سردی خاصی که نه اونقدر واضحه که به روی طرف بیاریم و ازش بپرسیم چیزی شده و نه اونقدر هم ناچیز که بشه نادیده اش گرفت، روبه رو میشه.
(اگر موراد بیشتری به ذهنتون رسید بگید، که چه رفتارهایی که در ارتباطات مجازی ناراحتتون می کنه)
معلومه دیگه آدم وقتی این سر ارتباط قرار داره، صد در صد تمامی این رفتارها رو بی ادبی می دونه. و در شرایط درست و ایده آل و یک ارتباط اصیل هیچ کدوم از این رفتارها درست و پسندیده نیست. ولی شاید ....
اینجا می خوام یه "ولی شاید ..." برای قضیه بگم. حالا چرا به این "ولی شاید..." رسیدم، چون بعد از قضیه قرنطینه و کلا کرونا، بیشتر ارتباطات من مجازی شدند و در این بین کار من هم مجازی شد و باعث شد من برخوردهای اینچنینی زیادتری دریافت کنم چه در زمینه ی کاری و یا همچنان با دوستان و آشنایان. و من به یه و"ولی شاید ..." شدیدا احتیاج داشتم و دارم چون روز به روز تعداد دفعاتی که من دارم ناراحت میشم داره زیاد میشه. و یا حتی عصبانی.
پس از خودم پرسیدم:
1.دلیلم چیه وقتی نمی خوام سریعا جواب پیامی رو بدم؟
2.دلیلم چیه وقتی پیامی رو سین می کنم و همچنان جوابی بهش نمی دم؟
3. دلیلم چیه وقتی اگر قراره تا فلان روز و زمان مشخص به قولی عمل کنم و یا خبری بدم به کسی از پیشرفت چیزی ولی مدام این کار رو به نعویق میندازم؟
4. دلیلم چیه با کسی قرار آنلاینی میذارم ولی سر قرار آنلاین حاضر نمیشم؟
5. و بعد دلیلم چیه وقتی ازم در رابطه با عدم جواب دادن و آنلاین نبودن و یا در دسترس نبودنم سوال می پرسن، به راحتی از کلمه ی یادم رفت و گوشیم رو جا گذاشتم و یا سرم شلوغ شد استفاده می کنم؟ به جای اینکه کمی قبل تر از قرار سریع به شخص پیام بدم و قرار رو کنسل کنم.
5. دلیلم چیه وقتی به پیام هایی که به صورت اشتراک گذاری پستی، تصویری و یا ویدئویی هستن، جوابی نمیدم؟
6. دلیلم چیه اگر در برابر حال و احوال پرسی کسی سرد و گرفته برخورد میکنم؟
خب جواب های خودم و دلایل خودم رو در قسمت کامنت می نویسم، چون نخواستم پست طولانی تر بشه. از شما هم می خواهم دلایلتون رو بنویسید اگر گاهی هر یک از این تاخیرها در برقراری ارتباطات اینترنتی از جانب شما به وجود میاید.
ولی برای کسایی که رابطه رسمی هست، من فقط در صورتی پیام کسی رو سین می کنم و جوابی نمی دم که بخوام به شخص نشون بدم علاقه ای به جواب دادن به پیام های اون شخص ندارم چون از دست اون شخص ناراحت و عصبانی هستم. و یا اصلا سوالی که شخص پرسیده و یا مطلبی که شخص بیان کرده اینقدر بی ادبانه وبی احترامی طور برام بوده که در نهایت فقط سکوت اختیار کردم.
3.من تا به حال این کار رو انجام ندادم مگر واقعا یادم رفته و یا خب خواب موندم :دی
ولی خیلی این اتفاق برام افتاده. یعنی خیلی شده با تاخیرهای فراوان کسی به وقلی که من داده عمل کرده وحتی من خودم بارها پیش قدم شدم و از شخص دلیل تاخیرش رو پرسیدم و اینکه چرا دیگه خبری ازش نشده!
و خوب وقتی از دید خودم نگاه کردم این موقعیت ها به ذهنم رسیده:
شده برای جواب دادن به شخصی خیلی با خودم کلنجار رفتم، چرا که در زمان فیکس کردن قرار خیلی دقیق به ابعاد کاری که قول دادم قراره انجام بدم فکر نکرده بودم و حالا خودم رو در شرایطی می بینم که موعد قرار رسیده و من به وعده ام عمل نکردم ولی روم نمیشه برم به طرف بگم.
یا همینطوری به حرف و الکی بهش قول دادم که باشه یه کاری رو انجام میدم مثلا جوابی برای یه سوال رو براش پیدا میکنم، یه فایلی رو براش میفرستم، یه چیزی رو براش ایمیل می کنم و خب می دونم موعدش رسیده و خیلی ساده حوصله ام نمیاد و نمی رم هم به طرف صادقانه بگم حوصله ام نمیاد. و میرم و ازم خبری نمیشه.
برای من به این دلایل بوده ولی هر بار در نهایت رفتم و به طرف گفتم ببین من نمی تونم، می دونم قول دادم و امروز هم موعدش بوده ولی خب نتونستم و یا کلا نمی تونم و من رو معاف کن و یا ازش می خوام یه وقت دیگه به وعده ام عمل کنم و صبر کنه.
4.خیلی وقت ها شده نزدیک به یک قرار آنلاین خیلی ساده فقط حوصله اش رو نداشتم ولی همیشه حتی اگر شده واقعا دلیل مسخره و پیش پا افتاده ای مثل حوصله نداشتن و انرژی نداشتن دلیلم بوده، رفتم و به طرف گفتم ببین من انرژی ندارم و بیا قرار رو کنسل کنیم.
ولی خیلی ها شاید روشون نمیشه که بیان بگن حوصله ندارن ویا خوابشون میاد. یا کلا پشیمون شدن.برای همین تمام دسترسی ها به خودشون رو قطع می کنند و بعد از چند ساعت آنلاین میشن و به پیام ها جواب میدن و الکی میگن یا یادشون رفته بوده و یا خوابشون رفته بوده و یا گوشیشون خراب شده بوده و یا اینترنتشون قطع بوده و یا یهو براشون یه کاری پیش اومده و نتونستن خبری بدن و کلی هم معذرت خواهی می کنن.
من منظورم به اون مواردی نیست که واقعا یه اتفاقی برای شخص میفته ها. منظورم به مواردیه که طرف مدام شونه خالی می کنه و یا تو قبل از اینکه قرار رو فیکس کنید حس می کنی طرف خیلی دلش نیست و راضی نیست و چند بار هم تکرار می کنی که آیا مشکلی نداره و اینا ولی خب باز روشون نمیشه خیلی ها از روش مستقیم استفاده کنن.
5.من خودم به شخصه وقتی ببینم کسی براش یه عادت میشه که مطالبی رو مدام برای من فوروارد کنه، درحالیکه من اون طالب رو دوست ندارم، سعی می کنم با واکنشی نشون ندادن به اون شخص غیر مستقیم بفهمونم که من به این چیزها علاقه ای ندارم.