کاش یاد بگیریم!
متاسفانه قسمتی از فرهنگ ایرانی اینه که اگر ما خوب نیستیم در چیزی! اصلا وظیفه ای نداریم که با تلاش و کوشش خودمون رو ارتقا بدیم! و احیانا اگر کسی در این بین تصمیم داره خلاف جهت حرکت کنه و با تلاش و کوشش بهترین باشه! اونه که منفور میشه و تمام انگشت ها به سمتش می چرخه!
و تمام وقتمون رو این پر می کنه که نفرت بورزیم و حسادت کنیم! غافل از اینکه اون کسی که داره تلاشش رو می کنه داره همچنان پیشرفت می کنه, علی رغم تمام چشم و ابروهایی که ما برایش می آییم!علی رغم تمام ندید گرفتن های ما و آدم به خیال خودمون حساب نکردنش! اون آدم پیشرفت می کنه و پیشرفت می کنه و جمعیت غالب ایرانی همچنان در همون درجا و حسادت و نفرت پراکنی باقی می مونن!
کاش یاد بگیریم اگر کسی از ما بهتر است, حتما از ما بیشتر تلاش می کند!
کاش یاد بگیریم تلاش کردن عیب نیست!
+پست هایی ازین قبیل رو وقتی می نویسم توی شرایطش و جوش قرار گرفتم و چون نخواستم داستان رو کامل و با ذکری از اشخاص تعریف کنم, اینطور به صورت یه مسئله کلی پستش می کنم! و اگر ناراحت نمی شید توضیح یا بحث بیشتری راجع بهش ندارم! باز هم ببخشید و ممنون که درک می کنید :)
خانومی ...
