یخ نوشت

- خیال کرده ای وسط بیابان یکی یکی می آیند؟ به جدم، شب های برفی صداشان را می شنوم که کنار ماشین می دوند و منتظرند. شاید از صدتا هم بیشتر باشند. شاید دویست تا، یا پانصد تا، هزارتا، خیلی زیادند. مطمئن باش نمی توانی کاری بکنی. همین کنار ماشین اند. همراهم می دوند و منتظرند.

+منتظر چی؟

-همین الان هم هستند. این خط بیابان را نگاه کن، کنار جاده، دقت کنی می بینی شان. چون شب خلوتی است هر دو طرف جاده، توی تاریکی کمین کرده اند و می دوند. از همان اول راه همراهمان بودند. اگر تند بروی تند می آیند، اگر ترمز کنی آن ها هم شل می کنند. اگر مسیرت را عوض کنی یا به سرت بزند که یک جوری دورشان بزنی سریع مچت را می گیرند. بیابان های این اطراف را از بَرَند. آن قدر می آیند که کم بیاوری. منتظرند خسته شوی، ماشینت خراب شود، شاشت بگیرد، پیاده شوی و تکه تکه ات کنند. دندان بیندازند به شاهرگ گردنت و خون تازه و گرم بمکند، سینه ات را باز کنند و قلبت را به نیش بکشند. شغال عاشق خون گرم است. آن هم خون گرمی که ترس داخلش باشد. انگار ترس از تاریکی خون را خوشمزه تر می کند. ترس زور خون را زیاد می کند، قلبت تندتر می تپد و به همین خاطر خونت گرم تر می شود. شغال خیلی باهوش است. شنیده ام وقتی مطمئن شود طعمه اش را گیر انداخته صبر می کند تا حسابی بترسدخوش سلیقه است بدمصب. وقتی مطمئن شد طرف دارد از ترس می شاشد به خودش سمتش حمله می کند و همان طور زنده زنده خونش را می مکد.

یخ / سینا حشمدار

جدیدا بیشتر کتاب هایی که دارم می خونم و فیلم هایی که می بینم، تصادفا یا هر چیزی، از نوع دلهره آور و تلخ شده اند!!فیلم ها و کتاب هایی که پایان مشخصی قرار نیست داشته باشند! فقط هستند که مدتی رو توی یه فضای وهم آلود و خفقانی گیرت بندازند! "یخ" هم هرچند کوتاه ولی همین بود !با یه داستان تلخ و دلهره آور و گیج کننده!